درباره

۱۳۹۰ اسفند ۱۱, پنجشنبه

تحریم انتخابات، تحریم منفعل یا فعال؟

جمعه دوازده اسفند که نمایش تبلیغاتی رژیم خلافت آخوندی با شرکت سیاهی لشکران ثابت این نمایش برگزار خواهد شد و در پایان آن روز نام مزدوران ولی فقیه از صندوق ها بیرون خواهد آمد. هر کسی که به نحوی در این نمایش انتخاباتی مشارکت داشته باشد همدست و شریک رژیم سرکوبگر اسلامی است. از کاندیدا هایی که با پذیرش ولایت فقیه و نظارت شورای نگهبان منتصب ولی فقیه، تایید و حمایت علنی خود را از جنایتهای آن بیان می کنند تا آنهایی که در پای صندوق های "رای به ولایت مطلقه فقیه" حاضر می شوند و گزینه های مورد تایید و همسو با ولی فقیه و رژیم سرکوبگر را انتخاب می کنند. شرکت در این انتصابات نشانه تایید همه جنایتهای 33 ساله رژیم است.

در این میان تحریم کنندگان، گر چه با عدم شرکت در این نمایش تبلیغاتی، خود را از آن مبرا می کنند ولی با این حال چنین برخوردی از موضع انفعالی و تنها نظاره گر بودن تاثیر چندانی نخواهد داشت.
در کنار تحریم، باید روشی برای ابراز آشکارانه تر این مخالفت به کار گرفته شود تا صدای تحریم کنندگان هم شنیده شود.
جمهوری اسلامی با سابقه طولانی در تقلب و جعل آمار و دروغ پردازی، سعی خواهد کرد میزان مشارکت در انتخابات نهم اسفند را بیشتر از آنچه هست نشان دهد و چون تحریم کنندگان تریبون قدرتمندی در اختیار ندارند، صدای آنها متناسب با وزن سیاسی شان شنیده نخواهد شد.

آزادی نسبی روز رای گیری و پرهیز رژیم از ایجاد تنش و درگیری به منظور برگزاری آرام و بی دغدغه انتخابات و دعوت خبرنگاران خارجی  و حضور آنها در مراکز مهم رای گیری فرصتی استثنایی برای رساندن پیام تحریم کنندگان به خارج از مرزهای ایران است.
با روشهایی مانند شعار نویسی در مجاورت مراکز رای گیری، توزیع برگه های اعلامیه نشان دهنده تحریم انتخابات، چاپ و اتصال پوسترهای کوچک، و به همراه بردن پوسترهایی با مضمون تحریم انتخابات، آزادی زندانیان سیاسی، برگزاری رفراندوم و سپس توزیع یا نمایش آن در مناطق پرجمعیت در کنار شعبه های رای گیری روشی موثر و فعالانه برای اعلام تحریم انتخابات است که بسیار موثرتر از خانه نشینی است.

عدم شرکت در این نمایش خیمه شب بازی، تنها به معنی رای "ممتنع" به آن است، در حالیکه رای "مخالف" با ایجاد اختلال و بر هم زدن این نمایش است که خود را نشان می دهد.