"الشعب، یُـرید، اِسقاط النظام" شعاری که مستقیما حکومت را هدف قرار می دهد.
این شعاری بود که از تونس آغاز شد و دیکتاتوری بن علی را سرنگون کرد و پس از آن به مصر رسید و مبارک را نیز به سرنوشت او دچار کرد و امروز در سراسر خاورمیانه، پر دیکتاتور ترین منطقه جهان، طنین انداز شده است. در بحرین، یمن، اردن، سوریه و لیبی مردم کشورهای عربی این شعار را در خیابانها بر علیه دیکتاتورها و پادشاهان کشورهای خود فریاد می زنند.
در ایران نیز دیکتاتور خونخواری چون خامنه ای بر سر کار است که از سال 68 پس از مرگ خمینی بر تخت خلافت تکیه زده است. او در این بیست سال هر گاه که دیکتاتوری خود را در معرض خطر دیده، خون مردمان این سرزمین را بر زمین ریخته است. در این دو دهه، با گذشت هر سال از خلافت او دیکتاتوری اش شدیدتر و محدودیت های سیاسی، اجتماعی، سانسور، خفقان و سرکوب در جامعه ایران بیشتر شده است.
این دیکتاتور در فرصتهای مختلفی که برای اصلاح نظام در جهت خواستهای مردم وجود داشته، نه تنها از این فرصتها استفاده نکرده بلکه با تشدید فضای سرکوب و خفقان بر موضع خود اصرار نموده است. در سال پیش دیکتاتوری او به نقطه اوج خود رسید و آخرین حلقه های زنجیره دیکتاتوری اش نیز تکمیل شد.
امروز، پس از ریختن خون اینهمه بیگناه، و در حالی که کوچکترین نشانه ای از تمایل و تصمیم برای گفتگو و اصلاح ساختار حکومتی به چشم نمی خورد، خامنه ای وضعیت را به نقطه ای رسانده است که هیچ اصلاحی جز سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی قابل انجام نیست.
امروز، ملت سرنگونی نظام را می خواهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر