اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی/ "وظايف و اختيارات رهبر:
1 - تعيين سياستهای كلي نظام جمهوري اسلامي ايران پس از مشورت با مجمع
تشخيص مصلحت نظام.
2 - نظارت بر حسن اجراي سياستهاي كلي نظام.
3 - فرمان همه پرسي.
4 - فرماندهي كل نيروهاي مسلح.
5 - اعلان جنگ و صلح و بسيج نيروها.
6 - نصب و عزل و قبول استعفاء : الف - فقه هاي شوراي نگهبان. ب -
عاليترين مقام قوه قضاييه. ج - رييس سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي
ايران. د - ريييس ستاد مشترك. ه - فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي. و -
فرماندهان عالي نيروهاي نظامي و انتظامي.
7 - حل اختلاف و تنظيم روابط قواي سه گانه.
8 - حل معضلات نظام كه از طرق عادي قابل حل نيست، از طريق مجمع
تشخيص مصلحت نظام.
9 - امضا حكم رياست جمهوري پس از انتخاب مردم صلاحيت داوطلبان رياست
جمهوري از جهت دارا بودن شرايطي كه در اين قانون مي آيد، بايد قبل از
انتخابات به تاييد شوراي نگهبان و در دوره اول به تاييد رهبري برسد.
10 - عزل رييس جمهور با در نظر گرفتن مصالح كشور پس از حكم ديوان عالي
كشور به تخلف وي از وظايف قانوني، يا راي مجلس شوراي اسلامي به عدم كفايت وي بر اساس اصل هشتاد و نهم.
11 - عفو يا تخفيف مجازات محكومين در حدود موازين اسلامي پس از پيشنهاد
رييس قوه قضاييه. رهبر مي تواند بعضي از وظايف و اختيارات خود را به شخص ديگري تفويض كند."
** توضیحات:
- عبارت "فرماندهان عالي نيروهاي نظامي و انتظامي" به نیروهای دیگر غیر از سپاه اشاره دارد.
- چون رئیس قوه قضاییه توسط رهبر منصوب می شود، علاوه بر فقهای شورای نگهبان، حقوقدانان آن هم که با معرفی رئیس قوه قضاییه و رای مجلس تعیین می شوند، در اصل توسط رهبر منصوب می شوند.
- چون تایید صلاحیت کاندیداهای مجلس خبرگان و نظارت بر انتخابات آن بر عهده شورای نگهبان است، اعضای مجلس خبرگان نیز که باید بر عملکرد رهبر نظارت داشته باشند، به طور غیر مستقیم توسط رهبر انتخاب می شوند.
منبع: قانون اساسی جمهوری اسلامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر